Wino, kobiety i śpiew, czyli 4 spotkanie blogerskie na Sycylii

Do Sycylii mam wielki sentyment, bo to na niej zaczęłam postrzegać Kalabrię z innej perspektywy. O tych uczuciach obiecuję, że napiszę w niedalekiej przyszłości. Póki co dojrzewam na blogowe wyznania, jak klementynka we wrześniu. 

A tymczasem, zabieram Cię, nie na moją Sycylię, ale na Sycylię bocznymi drogami w wydaniu Dominiki i jej szlak pomidora pachino. Oczywiście, oznaczało to nie tylko zwiedzanie miesteczek, w których się uprawia ten pomidorek ale i jego smakowanie. 

W sumie, smakować lokalne dania zaczęłyśmy już w Kalabrii, w Nocera, Fiumefreddo, Diamante i nawet w Campo Calabro. To w Kalabrii był start naszego rendez-vous, by potem razem, przy muzyce Lucio Dalla, pokonać trasę i przeprawę promową przez Cieśninę. Ekipa tym razem skurczyła nam się do trzech (przebojowych!) osobniczek, co na pewno sami już zaobserwowaliście jeżeli śledzicie mnie na Facebooku. Szkoda, że inne blogerki musiały odłożyć termin na następny raz (nie zdradzę jeszcze gdzie i kiedy 😃😃😃 ale już zapowiadam, że będzie!) 

Dominika (kto już wie, to plus dla niego) zawsze unika miast pełnych turystów (i ja to lubię!) Z tego powodu też, bez żadnych zgrzytów, w ciemno, wsiadłam w samochód oddając się w jej ręce, by wylądować na jednym z trzech ramion wyspy. Ten kawałek Sycylii, akurat, był mi nieznany i nie wiedzieć czemu ignorowałam go zupełnie. Dlatego tym bardziej cieszę się, że to właśnie Dominika była tam moim osobistym przewodnikiem. 

Ale ale, muszę jeszcze koniecznie pochwalić się, że zanim dobrnęłyśmy do naszej mety noclegowej, to w Messina, Dominika zrobiła nam niespodziankowy krótki postój w lokalnym wydawnictwie. Wow, musiałam moje łapska wsadzić do ciasnych kieszeni jeansów, bo miałam ochotę macać każdą książkę, po kolei z każdego regału. To nie to samo, co biblioteka ani księgarnia. To uczucie tylu nowych, jeszcze nie dotykanych przez nikogo książek było niesamowite. A po co zatrzymałyśmy się? A po to, by osobiście, mi i Renacie z Kalejdoskop Renaty, wręczył wydawca ksiązki, w których ukazały się nasze zdjęcia. 

A Sycylia? Sycylia jest przepiękna. Wiem, to takie banalne stwierdzenie ale nie potrafię opisać metaforycznie tego piszczotliwego słońca przeplatanego powiewem wiatru i bryzą morską. Tu zwykły pomidor smakuje zupełnie inaczej. Po prostu czuć w nim zapach Sycylii. Ricotta przypomina smakiem puszysty krem, który sam rozpływa się w ustach, a nie ser. A na granitę jest zawsze odpowiednia pora roku, bo tu słońce śmiało przygrzewa nawet w październiku. 

I wiesz? Muszę Ci wyznać sekret. Jedzenie na Sycylii jest nafaszerowane tyloma naturalnymi ulepszaczami takimi, jak słońce, afrykański wiatr, deszcz i bryza morska, że nigdzie indziej nie zaznasz takich smaków. I jeżeli nie chcesz rozbestwić swoich kubków smakowych, to omijaj szerokim łukiem tę wyspę, bo grozi Ci ciągły ślinotok, który jest trudny do zatamowania. Jakby co, to ostrzegałam 😉

Tak, wiem, ja o tym jedzeniu zawsze piszę po powrocie ze spotkania, ale być pomiędzy dwoma kulinarnymi kobietami w pewnym momencie udziela ci się obsesja dotykania, smakowania, wąchania. I nawet zjadasz więcej niż zwykle. I wtedy to zawsze uzmysławiam sobie, że muszę dziękować matce naturze, że dała mi sprawny metabolizm. 

Zabawne było to, że nasze spotkanie pomimo że odbywało się w rytmie slow, to i tak było pełne kolorowych emocji. Noto, Marzamemi, Ispica, Modica. Te miasteczka przemierzałyśmy w szerz i wzdłuż. Było kilka nader wyolbrzymionych zachwytów na niespodziewane atrakcje, o których mało kto wie. Było trochę deszczu, który jakby nam celowo robił prysznic z nieba nakazując wejśc do niepozornych z zewnątrz obiektów, i które nas niesamowicie zadziwiały w środku. Czasami odnosiłam wrażenie, że jakby to sama Sycylia wyznaczała nam szlak jej odkrywania. 

Niestety, co miłe i piękne szybko się kończy i choć mogłyśmy być gośćmi nadal w Residence Fronte Mare w uroczym apartamencie z pełnym wyposażeniem i basenem, to obowiązki do życia codziennego wzywały i czas było pożegnać się z Sycylią. Ale ja tu jeszcze wrócę. Po następną dawkę energii, jaką zawsze mi funduje Sycylia.